Μια εξαιρετικά δυσχερής κατάσταση στην οποία βρίσκονται αρκετοί νοσηλευτές, ιδίως στα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας τους, είναι η λεγομένη “θέση της αδράνειας“. Η κατάσταση δηλαδή κατά την οποία ο νοσηλευτής, δεν μπορεί να κατανοήσει τη βούληση, την ανάγκη ή το πρόβλημα του ασθενούς και προσπαθεί να επικοινωνήσει με συνεχείς ερωτήσεις:
Το γεγονός αυτό συνήθως είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικό για τον ασθενή που αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια του ειδικού ώστε να λύσει το πρόβλημά του, για τους οικείους του οι οποίοι ανησυχούν και χάνουν απότομα την εμπιστοσύνη τους όσο και για τον ίδιο τον νοσηλευτή που αισθάνεται πως δεν μπορεί να βοηθήσει.
Μοναδικές διέξοδοι από τη θέση της αδράνειας αποτελούν η εμπειρία (που αποκτάται με τα χρόνια εφόσον υπάρχει η κατάλληλη καθοδηγηση) και η εκπαίδευση.
Είναι δεδομένο πως η αλματώδης εξέλιξη της ιατρικής και η διαρκής διεύρυνση της γνώσης με νέα δεδομένα καθιστούν τη συνεχή εκπαίδευση των νοσηλευτών απολύτως αναγκαία.
Ένας βασικός τομέας είναι και αυτός των των επικοινωνιακών δεξιοτήτων ώστε η σύνδεση με τους ασθενείς και τους οικείους τους να είναι άμεση, διαρκής και άρτια.
Η σπουδαιότητα της αποκωδικοποίησης των μηνυμάτων της γλώσσας του σώματος είναι μεγάλη. Εύκολα αντιληπτό αν αναλογιστούμε πως σε πολλές περιπτώσεις οι ασθενείς αντιμετωπίζουν προβλήματα ασθένειες ή νόσους (ναρκώσεις, άνοια, αλτσχαιμερ κ.α.) που δεν τους επιτρέπουν να εκφράσουν το πρόβλημα τους.
Οι νοσηλευτές πρέπει να έχουν εκπαιδευτεί έτσι ώστε σε σύντομο χρόνο να μπορούν να αποκωδικοποιήσουν κάθε κίνηση του περιβάλλοντος και πρωτίστως των ασθενών.
Η κινήσεις του σώματος παρέχουν πάντα πολύτιμες πληροφορίες. Ενδέχεται ακόμα και μία μη ολοκληρωμένη για παράδειγμα κίνηση των ματιών του ασθενούς να υποδείξει στο νοσηλευτή τι πραγματικά χρειάζεται. Προέχει πάντοτε η άριστη συνεργασία με τον θεράποντα ιατρό στον οποίο δίνονται ακριβείς πληροφορίες.
Το πρόσωπο κάθε ανθρώπου έχει τις περισσότερες συνδέσεις με τον εγκέφαλο, από οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος. Αυτό σημαίνει πως ο εγκέφαλος “εκφράζεται” μέσω του προσώπου το οποίο “στέλνει” συνεχώς μηνύματα.
Βασικά συναισθήματα τα οποία εκφράζονται είναι ο πόνος, η λύπη, η ευχαρίστηση, ο φόβος. Σε πολλές περιπτώσεις η συναισθηματική κατάσταση του ασθενούς εκφράζεται ακόμα και από σιωπές δηλαδή από μία απλή αποστροφή του βλέμματος ή μία κίνηση του προσώπου. Ο νοσηλευτής οφείλει να μπορεί να κατανοήσει αυτές τις εκφράσεις με σκοπό να συμβάλλει ακόμη περισσότερο στην φροντίδα και ανακούφιση του ασθενούς χωρίς να πλήττεται η ψυχολογία του.
Η κατάλληλη εκπαίδευση και η μεγάλη εμπειρία των νοσηλευτών της εταιρείας Νοσηλευτικές Υπηρεσίες Α.Ε τους δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσουν ακόμη καλύτερα τις ιδιαιτερότητες του κάθε περιστατικού. Έτσι είναι αποτελεσματικότερη η νοσηλεία κατ’ οίκον και δεν χάνεται η εμπιστοσύνη μεταξύ νοσηλευτή και ασθενών και οικείων.
Γιώργος Παπατριανταφύλλου.
Εκπαιδευτής Ανθρώπινου Δυναμικού
